Masturbating Man

Masturbating man 2013 Acrylic on canvas 40x50cm
  Masturbating Man This work, painted in an expressionistic style, depicts a masturbating man with a convulsive face. In our Western education, we are taught that these kind of images are “dirty”; they should be kept hidden. Sexuality is taboo and it should not be exposed in public. Boss clearly wants to denounce this taboo. And how! The viewer gets a gigantic purplish cock right-in-the-face! No-one can ignore it. The phallus is painted in a complemantary color of the yellow corpse, accentuating this effect. The countenance of the man’s face predicts an approximate orgasm. If one would only see the face, it could be an expression of pain. (Pain and joy are close to each other when “the little dead” is near.)
Dit werk, geschilderd in een expressionistische stijl, toont een masturberende man die een krampachtig gezicht trekt. In onze Westerse opvoeding wordt ons aangeleerd dat dergelijke beelden “vuil” zijn. Rond seksualiteit heerst een taboe en het mag niet openlijk getoond worden. Boss wil dit taboe duidelijk aan de kaak stellen. En hoe! De toeschouwer krijgt een gigantische paarsachtige penis right-in-the-face. Er is geen ontkomen aan. De fallus is bovendien in een complementaire kleur van het gele lichaam neergezet, wat het effect nog vergroot. De gelaatstrekken van de man verraden een naderend orgasme. Als je alleen het gezicht zou zien, kon het evengoed een uitdrukking van pijn zijn. (Pijn en genot liggen soms dicht bij mekaar als “de kleine dood” nabij is.)

(door P.O.)

Old man with beret

 
Old man with beret 2013 Acrylic on canvas 50x50cm
  Old man with beret An old man slaunters along a frontage. Hardly targeted he wanders arduously through the familiar streets of his home town. The old man himself has become part of the scenery. The wall seems endless. This doesn’t make it clear where he comes from or where he is heading to. Maybe he is just taking a walk to pass time? The elderly man is sketched with little detail keeping his identity hidden and turning him into a universel persona for an old man. Despite the sloppy painted haze, the luminosity and the decor suggest a Provençal atmosphere, but it is impossible to guess the location precisely. All this fuzziness and the lack of a concrete context is used on purpose to arise questions. Who is this man? Where does he come from? Where is he heading to? Why is he wandering around? These kind of questions are a leitmotif in the series of misty paintings. This way, an appearantly simple and idyllic scenery has become a universal excercise in existentialism.
Een oude man slentert langs een gevel. Weinig doelgericht dwaalt hij moeizaam door de vertrouwde straten van zijn dorp. Hij is zelf een onderdeel van het decor geworden . Aan de gevel is begin noch eind te zien. Hierdoor is het niet duidelijk waar hij naartoe gaat of waar hij vandaan komt. Misschien maakt hij zomaar een wandeling om zijn tijd te passeren? Het mannetje is met weinig detail vastgelegd, waardoor zijn identiteit verborgen blijft en hij een universele persona voor een oud ventje wordt. Ondanks de slordig geschilderde nevel verraden de lichtintensiteit en de achtergrond een zuiderse sfeer, maar het is onmogelijk om een precieze locatie te duiden. Al deze onduidelijkheden en het ontbreken van een precieze context worden gebruikt om vragen op te roepen. Wie is die man? Waar komt hij vandaan? Waar gaat hij naartoe? Waarom loopt hij daar? Dergelijke vragen vormen een rode draad doorheen de mistige reeks schilderijen. Een schijnbaar eenvoudig en idyllisch tafereeltje wordt op die manier een oefening in existentialisme.

(door P.O.)